من میخونم و سکوتم رو دار میزنم / من میمونم و صعودم رو جار میزنم
بال میزنم ...
میدونم که تو هم توی قلبت عقده هایی داری / عقده هایی که اومدن از نقطه هایی تاریک
تو مثل من دلت سوخت از نقره‌های داغی / که حک کرده اسم ما رو نخبه‌های یاغی
الان ۱۲ شبِ از صبحِ پای کاریم / بازم روبرو شدیم با سفره‌های خالی‌
این حرفا شدن فقط مشتی گفته‌های عادی‌ / تو هم پُری از این همه حفره‌های مادی
خیابونا پر از مشتی کاسب پست / پر از آدمای مهتاج کاسه به دست
پر از آدمای خردمند و تحصیل کرده / که زندگی انزوا رو بهش تحمیل کرده
پر از آدمای سخت کوش کارگر / که کاغذ فردای روشن رو پاره کرد
پر از کسی که دنبال پول کلی گشت / آخرم رسید به فروش کلیه ش
پر از اونا که سال ها خوندن درس های بدن / نا امید گذشتن از مرزهای وطن
پر از بغضی که نترکید و اشک نشد / پر از استعدادهایی که کشف نشد
پر از اون کسایی که از خودی فریب خوردن / بعد یه گوشه تک و تنها و غریب مردن
پر از ، پر از من ، تو قصه های درد / بگو تو این لحظه از چی باید استفاده کرد ؟

از فریاد ، همین که داد میزنم / من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم / بال میزنم به اوج قصه‌ها میپرم
از این به بعد حرف دلم رو فریاد میزنم / من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم / بال میزنم به اوج قصه‌ها میپرم

پای حرف من بشین بگم چه زجه‌ها کشیدم / نسل ما چه دیدن قطره‌ اشک ما چکیدن
مردمان بی‌ غم ، درد ما رو دیدن / بی‌ رحم تر شدن ، بد به حال میهن
چه باید کرد ، از کی‌ شکایت کرد؟ / از این سرنوشت بد که منو شکارم کرد
نه تقصیر از منِ که بهش اجازه دادم / فکر می‌کردم یکی‌ میاد واسه نجات آدم
غافل از اینکه قلب‌ها پر از ترکشه / که باعث اینه چشمای تو تر بشه
غافل از این که هر کسی‌ گرفتار دردشه / امیدوارم هر کی‌ گره داره حل بشه
وقتی‌ میبینی‌ قیمت‌ها با قدم‌های هجومی / پیش میرن به سمت رقم‌های نجومی
تو مجبوری که به سقوطت پا بدی / چون که تو هنوز‌م اسیر حقوق ثابتی
یعنی‌ تنها چیزی که سمت تو سرازیرِ درده / که تمام وجود تو رو سراسیمه کرده
بهم بگو تو این مسیر آیا چراغی میتونه که این راهو روشن کنه؟ پس چه راهی‌ می‌مونه؟

فقط فریاد ، همین که داد میزنم / من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم / بال میزنم به اوج قصه‌ها میپرم

بیا با من دلو به دریا بزن حرف دلتو فریاد بزن
تو این تباهی تو این سیاهی اینِ درمان درد
بیا با من دلو به دریا بزن حرف دلتو فریاد بزن
تو این تباهی تو این سیاهی اینِ درمان درد

فقط فریاد ، همین که داد میزنم / من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم / بال میزنم به اوج قصه‌ها میپرم
از این به بعد حرف دلم رو فریاد میزنم / من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم / بال میزنم به اوج قصه‌ها میپرم

صدامو داری؟ ...
هر لحظه یه شروع تازس
هر شروع یه تولد دوبارس